مادری به لطافت باران

زمین، زمینـه هـر چه نامردی است زمان، زمانه احساس تلخ دلسردی است چه آمدست بـه ابـر کـریم بـاران‌زا؟ که ‌جنگلی ‌همه ‌در ‌‌معرض ‌تب ‌و ‌زردی ‌است پر است عرصه ز خیل شغالان و روباهان پلنگ ‌بیشه! ‌‌خدا ‌را ‌چه ‌جای ...